bilety:65 i 85 zł
POLSKIE IKONY JAZZU
ADAM MAKOWICZ- POLSKA
ŚWIATOWE
KONCERTY GWIAZD
JOSHUA REDMAN TRIO- USA
JANE MONHEIT - USA
Adam Makowicz – legenda
jazzu, mistrz improwizacji, wybitny pianista
Urodzi ł
się w 1940 roku w Czechach, w polskiej rodzinie mieszkającej
wówczas na Śląsku Cieszyńskim. W 1946 z rodzicami powrócił do
Polski. Pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielila Adamowi
jego matka, również pianistka i śpiewaczka. Młody Adam okazał
się szczególnie utalentowany, dlatego też trafił do szkoły dla
dzieci uzdolnionych muzycznie, a następnie do klasy fortepianu
wybitnego nauczyciela, profesora Karola Szafranka w Rybniku.
Choć rodzice marzyli dla syna o karierze klasycznego pianisty,
15-letniego Adama porwał jednak jazz. W późnych latach
pięćdziesiątych w Polsce muzyka jazzowa była niemile widzianym i
wręcz zakazanym owocem Zachodu. Ta muzyka, jak powiedział kiedyś
Makowicz, „świat wolności i improwizacji”,zafascynowała go do
takiego stopnia, że jako nastolatek porzucił szkołę, jej
klasyczne wymogi i zasady.
W poszukiwaniu początków własnej drogi
artystycznej i języka muzycznej wypowiedzi Adam, nie mogąc
liczyć na dalsza pomoc rodziców, wybrał niezwykle skromną
egzystencję w warunkach ciągłej niepewności przeżycia następnego
dnia. Jego oazą wówczas stał się krakowski klub jazzowy „Helicon”.
W 1962 roku wraz z saksofonistą Januszem Muniakiem, którego
wkrótce zastąpił trębacz Tomasz Stańko, Adam założył grupę „Jazz
Darings” uważaną za pierwsze europejskie combo jazzowe.
Współpracował wówczas także z Andrzejem Kurylewiczem, Zbigniewem
Namysłowskim, Urszulą Dudziak, Wojtkiem Młynarskim. Przez
wiele lat swoją muzyką uświetniał legendarne już wtedy
warszawskie festiwale Jazz Jamboree. Od połowy lat 1970 Adam
Makowicz coraz częściej grywał koncerty solowe zyskując sławę i
uznanie wśród melomanów w Polsce i na świecie.
W 1977 roku z rekomendacji Benny Goodmana
oraz popularyzatora jazzu Willisa Conovera (na którego programie
radiowym „Music USA-Jazz Hour” młodziutki Makowicz uczył się
jazzu), legendarny producent John Hammond zaprosił go na
10-tygodniowe tournee w USA. W tym czasie Makowicz nagrał solową
płytę dla CBS Columbia zatytułowana „Adam”. W 1978 roku Makowicz
wyjechał do USA po raz drugi, tym razem na 6-miesięczny kontrakt
i od tego czasu Nowy Jork, Manhattan, stał się jego stałym
domem.
Otworzyły się przed Adamem legendarne świątynie muzyki –
nowojorska Carnegie Hall (pierwszy jego tam solowy występ był
udziałem w koncercie poświęconym zmarłemu sześć miesięcy
wcześniej Erroll Garnerowi) i klub Cookery w Greenwich Village.
Zaproszony został do udzialu w Festiwalu Jazzowym w Newport w
Rhode Island.
Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 roku stanu
wojennego wraz z innymi polskimi artystami mieszkającymi w USA
Adam wziął udział w emitowanym na cały świat programie
telewizyjnym zorganizowanym z inicjatywy prezydenta Ronalda
Reagana „Żeby Polska była Polską”, co definitywnie zamknęło mu
na kilka długich lat możliwość przyjazdu do Kraju. Dopiero po
1989 roku mógł nareszcie odwiedzić Polskę, do której jeździ
teraz bardzo często i regularnie. Występując w USA Adam dzielił
scenę z największymi i najwspanialszymi muzykami, miedzy innymi
z Benny Goodmanem, Herbie Hancockiem, Earl Hinesem, Freddie
Hubbardem,Sarah Vaughan,Teddy Wilsonem, George Shearingiem,
George Mrazem, Al Fosterem, Jack DeJohnette, Charlie Hadenem.
Był wielokrotnym solista światowych orkiestr i zespołów
kameralnych jak np. National Symphony of Washington, London
Royal Philharmonic Orchestra, Moscow Symphony Orchestra, Chester
String Quartet, Amici String Quartet, a także niemal wszystkich
znaczących zespołów polskich, w tym Filharmonii Narodowej w
Warszawie, NOSPRu w Katowicach, Sinfonii Varsovia, Orkiestry
Kameralnej Amadeus, Polskiej Filharmonii Kameralnej, Kwartetu
Wilanów i wielu innych.
Bardzo wysoko przez recenzentów został
oceniony występ w duecie z Leszkiem Możdżerem w Carnegie Hall we
wrześniu 2004 roku. Koncert – „pojedynek” między mistrzem
weteranem i wschodzącą gwiazdą jazzu, został utrwalony na
płytach CD i DVD. Nagranie to zostało uhonorowane „Platynową
Płytą” przez wytwornię EMI Music. Poza utworami czysto jazzowymi
ma w swoim repertuarze także klasykę, szczególnie Chopina,
którym „nasiąkł” w młodości, jak sam mówi, i którego czuje „po
jazzowemu” jak nikt inny. Niewątpliwym wyrazem wpływu geniuszu
Chopina jest wspólne koncertowanie Adama z Krzysztofem
Jabłońskim czy Stanisławem Drzewieckim z programem „Chopin
klasycznie i na jazzowo”. W USA Adam wydał płytę poświęconą
muzyce Chopina w interpretacji jazzowej, jedyną amerykańską
płytę tego rodzaju w całości poświęconą temu genialnemu
kompozytorowi. W niezwykle szerokim repertuarze Adam posiada
także utwory G.Gershwina, I. Berlina, J. Kerna, C. Portera i
wielu innych kompozytorów amerykańskich. Nagrał kilkadziesiąt
płyt i występował w najważniejszych salach koncertowych na
świecie współpracując z największymi współczesnymi muzykami.
Autor kompozycji na zespoły kameralne, ponad 100 krótkich
kompozycji jazzowych, a także muzyki do filmów
krótkometrażowych.
Uhonorowany wieloma odznaczeniami cywilnymi,
między innymi Komandorskim Krzyżem Zasługi. W roku 2008 z okazji
jubileuszu czterystu lat istnienia amerykańskiej Polonii, Adama
Makowicza uhonorowano włączeniem jego osoby w poczet najbardziej
zasłużonych Polaków w historii Stanów Zjednoczonych. W
październiku 2009 roku Adam został udekorowany w Warszawie
Złotym Krzyżem “Gloria Artis” – najwyższym państwowym
odznaczeniem za zasługi w propagowaniu polskiej sztuki na
świecie. W 2012 Towarzystwo Przyjaciół Śląska w Warszawie
uhonorowało Adama swoją coroczną nagrodą dla osób szczególnie
zasłużonych dla Śląska. Od kilkunastu lat Adam poświęca swój
coroczny jesienny recital w Ustroniu na cel charytatywny,
wspomagając tym gestem Ośrodek Edukacyjno – Rehabilitacyjno –
Wychowawczy w Ustroniu-Nierodzimiu.
Jesienią 2011 wydawnictwo PWM Edition wydało
cieszącą się dużym zainteresowaniem czytelników książkę Marka
Strasza „Grać pierwszy fortepian. Rozmowy z Adamem Makowiczem”,
w której Adam niezwykle barwnie i szczerze opowiada o swoich
trudnych początkach, miłości do jazzu i karierze za Oceanem.
Drugie wydanie książki ukazało się w maju 2015.
Koncertem 11.02.2015 w Nowym Jorku Adam
rozpoczął ścisłą współpracę z wywodzącym się z Polski
nowojorskim saksofonistą Krzysztofem Medyną, z którym stworzył
fascynujący duet jazzowy.
|
Joshua Redman jest jednym z
najbardziej uznanych i charyzmatycznych artystów jazzowych,
jacy pojawiłi się w dekadzie 1990 roku. Urodził się w
Berkeley w Kalifornii, jest synem legendarnego saksofonisty
Dewey’a Redman’a i tancerki Renee Shedroff.
W młodym wieku zaczął grać
na klarnecie, ale szybko zamienił na saksofon tenorowy,
który stał się jego głównym instrumentem.
Na jego rozwój włynęli tacy
mistrzowie jak John Coltrane, Ornette Coleman, Cannonball
Adderley, a także jego ojciec Dewey Redman. Ukończył
Uniwersytet Harvarda, a drogę do kariery otworzyła mu
wygrana w Międzynarodowym Jazzowym Konkursie Saksofonowym
im. Theloniousa Monka w 1991 roku. Wtedy zaczął grać ze
sławami jazzu i wygrywać ankiety czytelników sławnych
magazynów muzycznych – Jazz Time, Rolling Stone czy Down
Beat. Jako dojrzały muzyk współpracował z wieloma uznanymi
artystami tj. Larry Golding, Kevin Heys, Roy Hargrove, Leon
Parker Geoff Keezer. W 1993 roku nagrał swój pierwszy
debiutancki album i otrzymał nominację do nagrody Grammy .
Dołączył do zespołu samych gwiazd tj. Pat Metheny, Charlie
Haden i Billy Higgins.
W 1994 założył swój pierwszy
zespół w którym grali pianista Brad Mehldau, basista
Christian McBride i perkusista Brian Blake.
Joshua Redman jest jednym z
najbardziej wpływowych artystów współczesnego jazzu.
Jane Monheit
Jane Monheit - urodziła się 3 listopada 1977 w Ookdale,
Nowy Jork. Należy do najciekawszych i najbardziej znanych
wokalistek jazzowych w Stanach Zjednoczonych . Zdobywała
wykształcenie muzyczne grając na klarnecie.
Szybko jednak zainteresowała się śpiewem jazzowym
czerpiąc inspiracje od naiwiększych wokalistek w historii
jazzu, którymi były Ella Fitzgerald, Carmen McRae czy też
Sarah Vaughan.
Występuje wraz z mężem, który jest perkusistą.
Jane Monheit brała udział w wielu konkursach, a mając 20
lat zajęła drugie miejsce w jednym z najważniejszych
konkursów wokalnych Theleonius Monk Institute.
Nagrała kilka autorskich płyt, a jej pierwsza „Never
Never Land“ zdobyła wielkie uznanie krytyków i słuchaczy o
czym świadczy stałe miejsce przez ponad rok na liście
jazzowej Bilboardu.
Ponadto nagrała albumy „In The Sun“ , „ Talking A Chance
On Love“ , „Home“, „The Season“, „Surrender“.
Występowała z wieloma wybitnymi artystami, wśród których
zaleźli się Michael Buble, Tom Harrel, Terence Blanchard.
Jej ciepły, naturalny głos i jazzowe frazowanie tworzą
niepowtarzalną aurę.
|