ę fotografią,
grafiką, malarstwem i instalacją, nauczyciel akademicki. Urodziła
się 29.kwietnia 1973 roku w Toruniu. Mieszka i pracuje w Bydgoszczy.
Ukończyła Liceum Plastyczne w Bydgoszczy. W
2000 r. zdobyła dyplom w pracowni prof. Wojciecha Bruszewskiego z
plastyki intermedialnej oraz aneks z fotografii w pracowni prof.
Zdzisława Mackiewicza na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im.
Mikołaja Kopernika w Toruniu. W roku 2006 otrzymała dyplom Związku
Polskich Artystów Fotografików. W latach1999 – 2002
współpracowała z TVP Oddział w Bydgoszczy w zakresie realizacji
grafiki komputerowej oraz oprawy plastycznej programów
telewizyjnych. Od roku 2002 zarządza Centrum Artystycznym Eljazz w
Bydgoszczy. Zajmuje się działalnością dydaktyczną oraz teorią z
zakresu sztuk wizualnych. W latach 2005-2016 była wykładowcą WSG w
Bydgoszczy, gdzie prowadziła zajęcia ze studentami Kulturoznawstwa
oraz Architektury i Urbanistyki. Od roku 2008 pełni
funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Artystycznego Eljazz w
Bydgoszczy, które organizuje międzynarodowe wydarzenia artystyczne:
Bydgoszcz Jazz Festival oraz Europejską Akademię Jazzu. Jej prace
znajdują się w zbiorach Muzeum Historii Fotografii w Krakowie.
„W Rytmie Chopina”
Cykl fotografii bezkamerowej pt.: W Rytmie
Chopina, przedstawia zapis dźwięku na płaszczyźnie. Proces
naświetlania trwał tak długo, jak długo trwa utwór muzyczny, a w tym
wypadku zapis czaso-przestrzenny zarejestrowany podczas wykonywania
kompozycji Fryderyka Chopina, na partię perkusji. Znaki – ślady
odciśnięte na materiale światłoczułym są bezpośrednim
„przeniesieniem dźwięku” na obraz plastyczny.
Proces powstawania obrazu w fotografii
bezkamerowej stanowi realistyczny zapis fragmentów utworu muzycznego
w sposób podobny do procesu jaki towarzyszył powstawaniu pierwszych
utrwalonych obrazów z lat 30. XIX wieku w technice dagerotypii,
kalotypii, heliografii. U podwalin tych technik leży zjawisko
światłoczułości materiałów fotograficznych, na których opiera się
zapis czaso-przestrzenny zarejestrowany podczas wykonywania utworów
muzycznych.
Technika pozyskiwania obrazu wzięła swoje źródło
w chemigramimie i fotogramie gdyż obraz powstawał w wyniku
bezpośredniego zetknięcia materiału światłoczułego z substancją,
która wchodzi w reakcję z materiałem światłoczułym. W tym wypadku
substancją wchodzącą w reakcję jest wywoływacz wcześniej naniesiony
na instrumenty muzyczne. Odciśnięty obraz w skali 1:1, powstały
w wyniku bezpośredniego zetknięcia instrumentu z materiałem
światłoczułym i w wyniku działania światła stał się negatywem -
cliche – verre. Technika odciskania na błonie graficznej i
późniejszego powiększania umożliwiła powstanie obrazu zredukowanego
do znaków graficznych o dużej dominancie czerni i akcentach bieli,
gdzie szarość stanowi tylko moment przejściowy między dwoma
plamami.
Fotografia wykonana bez użycia aparatu
fotograficznego w obróbce fotochemicznej bliska jest malarstwu typu action
painting, czyli takiemu, którego założeniem jest sposób
malowania spontaniczny, intuicyjny, agresywny, płynący z gestu ręki
i ciała. Zarówno w malarstwie z połowy XX wieku, jak i w fotografii
istotą jest znaczenie samego procesu, a nie tylko jego produktu
finalnego. Proces twórczy jest nieprzewidywalny, a decyzje dotyczące
kompozycji są wyborem intuicyjnym. Urszula Czartoryska określiła ten
nurt fotografii, jako „kreacjonistyczny” obejmujący twórczość
autorów rayogramów, photogrammów, heliografii, heliotypii,
wszystkich tych twórców, którzy nie odwołują się do rzeczywistości
znanej lecz inspirowanej. Istotną cechą dla otrzymywania obrazów
fotochemicznych powstałych bez użycia aparatu fotograficznego jest
nieprzewidywalność procesów chemicznych w połączeniu z
właściwościami fotoczułymi materiałów. Gest fizyczny, umiejętnie
wykorzystujący działanie światła i środków fotochemicznych:
utrwalacza i wywoływacza, staje się śladem ekspresji duchowej –
radosnym aktem twórczym. Oprócz nieprzewidywalności fizycznych zapis
procesu zależny jest również od rodzaju emulsji światłoczułej,
ilości naniesionej na podłoże emulsji, rodzaju podłoża, temperatury
emulsji i otoczenia, czasu ekspozycji, rodzaju światła, rodzaju
materiału wyjściowego, działania na podłoże materii, wreszcie
przestrzegania bądź też nieprzestrzegania norm technologicznych.
Procesy takie zależą przede wszystkich od bezpośredniej ingerencji
podmiotu w proces technologiczny.
W fotografiach bazujących na światłoczułości
materiałów fotograficznych i wykonywanych bezkamerowo materializuje
się to, co wewnętrzne w naturze i w człowieku tworząc pejzaż
wewnętrzny. Prace powstałe bez użycia aparatu fotograficznego
to monotypie stanowiące zapis procesu, który jest niepowtarzalny, to
zapis jednej chwili w obrazie fotograficznym.
.jpg)
